اطلاعات زمین شناسی استان
استان بوشهر از نظر پستى وبلندى به دو قسمت جلگه اى وکوهستان تقسیم مى شود.
الف- جلگه اى: در امتداد خلیج فارس قرار گرفته وهر چه از شمال وشمال غرب در( ناحیه دیلم) به طرف جنوب وجنوب شرق به سوى برازجان پیش رویم،عرض جلگه بیشتر شده ودر ناحیه دالکى به 70 کیلومتر مى رسد .پس از آن جلگه باریک وکم عرض شده وسپس در امتداد دره رودمند به فاصله بیش از 140 کیلومتر ، اراضى در ارتفاع کمتر از 500 متر واقع شده اند وپس از آن بار دیگر عرض جلگه باریک شده وکوهها مشرف به دریا قرار مى گیرند.جلگه مذکور از رسوبات رودهاى دالکى ، شاپور ، اهرم ومند شکل گرفته ودر بین آنها شهرها ومراکز جمعیتى استان بوشهر قرار گرفته است.
ب- قسمت کوهستانى: رشته کوه هاى استان از دو رشته عمده تشکیل مى شود که به موارات هم سرتاسر طول استان را طى مى کنند. رشته اصلى آن تقریباً بیشتر محدوده شمالى وشرقى استان بوشهر را دربرگفته وباید عنوان نمود، ادامه رشته کوه زاگرس است. این رشته کوه ها از ناحیه ماهور در شهرستان کازرون شروع شده وتا ارتفاعات لیتو در شمال شهرستان لار در استان فارس امتداد دارد. این ارتفاعات را گچ تراش مى نامند. مهمترین قلل این ارتفاعات ، ارتفاعات خور موج (مند)گیسکان وکوه سیاه مى باشد.
بخش دیگر از رشته کوه هاى استان به موازات رشته کوه اول در حاشیه خلیج فارس قرار گرفته است وهر چه به طرف جنوب پیش رود به دریا نزدیک شده تا جایى که به داخل دریا نیز کشیده مى شود این ارتفاعات به نام نومندى معروف است.به دنبال همین رشته کوه در سواحل تنگستان رشته کوه کار(کار تنگ) قرار گرفته که مهمترین قله آن درانگ نام دارد .اکثر کوه هاى استان بوشهر ، به واسطه کم ارتفاعى وکمبود بارش سالانه وجنس سنگها وآبرفتى بودن آنها داراى پوشش گیاهى ناچیزى هستند ، تاجایى که در بعضى از نقاط آن هیچگونه گیاهى دیده نمى شود.